Atmosfeer-oceaan interactie bij extreem weer

De huidige standaard voor waterstandvoorspellingen bestaat uit het 2D ondiep water model WAQUA/DCSM, dat wordt aangestuurd door meteorologische input uit Hirlam. Echter, de formuleringen van ruwheid in deze modellen zijn inconsistent met elkaar, wat significante verschillen veroorzaakt in oppervlakte stress bij extreem (zwaar) weer.
De Charnock formulering voor ruwheidslengte wordt gebruikt (ruwheid door golfgeïnduceerde stress) in beide modellen, maar met ongelijke waardes voor de Charnock parameter (α=0.025 en α=0.032). Hierdoor ontstaan onderlinge verschillen in de drag coëfficiënt en totale stress aan het wateroppervlak, die toenemen bij hogere windsnelheden.
De huidige set-up en een set-up met gelijke drag coëfficiënten (α=0.025) zijn gebruikt om een aantal bekende stormen te simuleren. De resultaten laten zien dat de aangepaste set-up een kleine verbetering geeft voor waterstandvoorspellingen bij gemiddelde windsnelheden (U10~15 m/s), maar niet voor hogere windsnelheden.
Door meer experimenten te doen met andere waarden voor de drag coëfficiënt, hopen we een relatie te vinden tussen veranderingen in waterstanden en veranderingen in de drag coëfficiënt. Daarnaast zullen we ons richten op het bestuderen en modelleren van effecten door golfbreking. Wanneer golven breken, heeft dit enerzijds significante invloed op de oppervlakte stress en anderzijds op de overdracht van latente en voelbare warmte, mede door kleine waterdruppeltjes.