Het ijs van Groenland en Antarctica

In de afgelopen decade hebben de ijskappen van Groenland en Antarctica gezamenlijk meer dan 4000 Gt (1 Gt = 1 km3 water) aan massa verloren, voldoende om de wereldwijde zeespiegel met meer dan 1 cm te laten stijgen. Hiermee dragen de ijskappen momenteel voor ongeveer 1/3 bij aan de gemiddelde zeespiegelstijging. Vooral de Groenlandse ijskap kent een sterk negatieve massabalans: het jaarlijkse ijsverlies is ongeveer 30% van de totale hoeveelheid sneeuw die op de ijskap valt. Voor Antarctica is dit momenteel minder dan 10%. Het massaverlies neemt bovendien jaarlijks toe met ongeveer 10%, waardoor de grote ijskappen momenteel meer aan zeespiegelstijging bijdragen dan alle kleinere ijskappen en gletsjers tezamen. Gezien de verwachte verdere opwarming van de atmosfeer en oceaan, en hun enorme volume (>60 m equivalente zeespiegelstijging), is het dus van belang zoveel mogelijk te weten te komen van de grote ijskappen.

Spreker: Michiel van den Broeke, IMAU

In deze lezing laat ik zien hoe de schattingen van het huidige massaverlies tot stand komen, wat de rol is van de grote interjaarlijkse variabiliteit en hoe we de schattingen verder kunnen verbeteren. Ook besteden we aandacht aan de rol van regionale klimaatmodellen en gekoppelde aardsysteem-modellen, en hoe satelliet- en in-situ waarnemingen bijdragen aan onze kennis van deze fascinerende ijsmassa's. Natuurlijk bespreken we enkele uitzonderlijke gebeurtenissen van de afgelopen jaren, zoals de extreme smelt van Groenland in juli 2012 en de ontdekking, een jaar eerder, van een enorme massa vloeibaar water op enkele tientallen meters diepte in de Groenlandse ijskap.

CV:Michiel van den Broeke (1968) is hoogleraar Polaire Meteorologie aan de Universiteit Utrecht. Zijn onderzoeksgroep bestudeert de massabalans van de ijskappen van Groenland en Antarctica, door middel van waarnemingen en modelleren.

Vertegenwoordigers van de pers zijn welkom, na aanmelding via persvoorlichting@knmi.nl