Verplicht dagje aan boord door mist en ijsberen

Richard Bintanja doet weer verslag vanuit de Noordpool. Over een tegenvallend dagje aan boord blijven vanwege versperrend zeeijs, slecht weer en ijsberen.

Een terugkerend element tijdens deze poolexpeditie is dat er voortdurend plannen gemaakt worden, bijvoorbeeld waar we die dag aan land gaan, maar dat die plannen in de loop van de dag nog ongeveer vijf keer wijzigen. Waarom? Zee-ijs is bijvoorbeeld een beperkende factor. De zodiacs kunnen niet aan land als het pakijs voor de kust de doorgang belemmerd.
Een andere beperkende factor is mist. Als men niet kan bepalen of er bijvoorbeeld zee-ijs tussen het schip en het land aanwezig is, dan is het jammer maar helaas. Andere toeristenboten op dezelfde locatie is een volgende verstorend element. Geen twee schepen op één landingsplaats, dat is – kennelijk – de afspraak tussen de toeristenorganisaties.

Mist, blokkerend zeeijs, toeristendrukte plus ijsberen verstoren de planning om aan land te gaan.

En last but not least: ijsberen. Als men een ijsbeer aan land ziet, dan vind men het te gevaarlijk. Zowel voor de expeditieleden, uiteraard, maar vreemd genoeg ook voor de ijsbeer (want die moet worden afgeschoten mocht hij onverwachts aanvallen). Vandaag bij de zuidwestpunt van Barentsøya zaten eigenlijk alle bovenstaande zaken tegen. Dus aan land gaan, was er helaas niet bij.

En er zat nog meer tegen. De brug was vandaag wederom verboden terrein vanwege navigatie-activiteiten, zodat we de MAXDOAS niet konden checken. Daarnaast was ook het weer te slecht (geheel bewolkt, motregen) om Calitoo/Globe-metingen te kunnen doen. Het goede nieuws is dat de MAXDOAS nog steeds beweegt, dus de kans is behoorlijk groot dat de metingen in orde zijn.

Maar er was deze dag toch nog een bijzonder mooi hoogtepunt: een moederijsbeer met twee jongen op een ijsschots… en een andere ijsbeer vlakbij op de kust…