Maansverduistering was soms even te zien

Wolken en mist onttrokken vrijwel overal in ons land in de vroege ochtend van 21 februari het zicht op de maansverduistering maar soms viel er lokaal een gat in de bewolking. Met wat geluk was dan een prachtig verduisterde maan te zien.  

Bas en Brechje van Beek uit Hoofddorp hoorden tot de geluksvogels en maakten op de Sterrenwacht Copernicus in Haarlem/Overveen rond 4 uur in de nacht nevenstaande prachtige opname van de maansverduistering.

De maansverduistering had zichtbaar kunnen zijn in Europa en Amerika, maar vrijwel heel West-Europa lag onder een dik wolkenpakket. Heel droevig want we moeten lang wachten voor we hier weer zoioets meemaken. Pas op 28 september 2015 is de eerstvolgende totale maansverduistering die in ons land volledig zichtbaar is. Op 16 augustus dit jaar vindt nog een gedeeltelijke maansverduistering plaats en op 21 december 2010 is er ook een totale maansverduistering. maar die is door het tijdstip in Nederland niet goed te zien,

Hoe ontstaat een maansverduistering
Een maansverduistering ontstaat wanneer de maan door de schaduwkegel van de aarde trekt. Gedurende enkele uren kan er dan geen rechtstreeks zonlicht op de volle maan vallen. Toch blijft er altijd iets van de maanschijf zichtbaar. Tijdens de verduistering krijgt de maan een oranjerode kleur. Dat komt doordat de atmosfeer rond de aarde nog een aantal rode zonnestralen richting maan buigt. 

Verschil in maansverduisteringen
De toestand van de atmosfeer rond de aarde is volgens sterrenkundigen van de Stichting De Koepel in Utrecht van grote invloed op een eclips. De donkerste verduisteringen volgden op de grote vulkaanuitbarstingen zoals die van de Krakatau (1883), de Pelée (1902), de Agung (1963) en de Mount Pinatubo op de Filippijnen (1991).