Windhoos in Londen

Op 7 december werd een buitenwijk van Londen getroffen door een windhoos. De actieve buienlijn trok in de middag en avond vergezeld van zware windstoten, hagel, onweer en opvallende wolkenluchten ook over ons land.   

Het KNMI ontving verschillende foto's van de buidelvormige mammatuswolken die rond de buien boven ons land te zien waren. Aan de achterkant van het buienlijn brak de zon door waardoor de wolken opvallend kleurden. 

Volgens KNMI-meteoroloog Rob Groenland was er in de atmosfeer sprake van een sterke verticale windshering in de onderste kilometer. Dit betekende dat de wind over een korte afstand heel snel toenam met de hoogte. Zo stond er in Londen op 1 kilometer boven de stad een windsnelheid van meer dan 120 km/uur. Een dergelijke windshering genereert horizontale windrollen vlak boven het aardoppervlak.

Tegen 12 uur Nederlandse tijd naderde de buienlijn vanuit het westen waarbij de lucht aan de voorzijde heel snel opsteeg. In deze opstijgende lucht werden de horizontale windrollen gekanteld in de vertikaal, waardoor zich een (langzaam) roterende beweging om een verticale as voordeed. Op bepaalde specifieke plaatsen onder een buienlijn vond extra convergentie plaats, dus daar waar lucht extra de neiging heeft samen te komen. Belangrijk daarbij is de combinatie van lokale sterke opwaartse luchtstroming en rotatie (vorticiteit) van de lucht. Het lijkt op het schaatsterseffect: door het stretchen van de stijgschacht (met startrotatie) spint de rotatie zeer snel op. Dat kan leiden tot de werveling in de lucht die vaak als de karakteristieke slurf van de windhoos zichtbaar wordt. Windhozen komen vaker voor in ons land, vooral in de zomer maar soms ook in de winter..