De materie komt met zeer hoge snelheid de atmosfeer binnen. Vaak met enkele tientallen kilometers per seconde. Door deze hoge snelheid is de levensduur van meteoren kort. De materie brandt in enkele seconden op door de wrijving met de lucht. Dit bijbehorende lichtfenomeen is een meteoor, ook wel een vallende ster genoemd.
Soms bereikt wat materiaal de grond. We spreken dan van een meteoriet. Voorafgaand aan het bereiken van het aardoppervlak kan de meteoriet versplinteren. Bijvoorbeeld doordat er een thermische explosie van het oorspronkelijke materiaal plaatsvindt.
Infrageluid ontstaat zowel gedurende het pad door de atmosfeer als tijdens de eventuele thermische explosie. De energie die vrijkomt kan in de orde van kiloton TNT equivalent (trinitrotolueen, een explosieve stof) zijn. Daarmee zijn meteoren een van de weinige natuurlijke bronnen die model kunnen staan voor een kernbomproef.
In mei 2002 drong een stuk asteroïde met een diameter van enkele meters de aardse atmosfeer binnen. Infrageluid van dit object werd gemeten in Nederland en in Duitsland. Hiermee werd een locatie boven de Middellandse Zee bepaald, zoals ook gemeten door Amerikaanse defensiesatellieten.
De vrijgekomen energie was 26 kT TNT equivalent. Ter vergelijk, de kernbom op Hiroshima, in augustus 1945, had een explosieve kracht van 15 kT TNT equivalent.
