Een windhoos is een snel draaiende kolom lucht onder een onweersbui die als een slurf over het aardoppervlak trekt. De windsnelheden bij de windhoos kunnen oplopen tot enkele honderden kilometers per uur, waardoor een spoor van vernielingen wordt getrokken.
Zware onweersbuien die windhozen kunnen veroorzaken ontstaan in een overgangsgebied dat zeer warme en vochtige lucht scheidt van veel koelere lucht. Bovendien moet het op grote hoogte in de atmosfeer hard waaien. Op de rampzalige dag werd vóór het onweersgebied uit droge lucht aangevoerd, waardoor een unieke combinatie van drie luchtsoorten ontstond.
Daags tevoren waren in Frankrijk al zware windhozen voorgekomen. Het buiengebied zou ons land op het warmste moment van de dag in de namiddag bereiken. Daarom werd al in de vroege ochtend in het weerbericht via de radionieuwsdienst voor het eerst in de geschiedenis een waarschuwing gegeven voor windhozen.
Helaas is die verwachting werkelijkheid geworden en die zondagmiddag trof de windhoos eerst het Belgische Oostmalle om vervolgens een spoor van vernielingen achter te laten via Chaam en Tricht. In Chaam trok de slurf onder meer over een café en een camping. In Tricht werd een woonwijk met de grond gelijk gemaakt. Zeven mensen vonden de dood, 32 raakten gewond en een derde van de 1500 Trichtenaren werd in 15 seconden dakloos.
In de verre omtrek, tot voorbij Gorinchem, vielen brokstukken, golfplaten en graspollen die in de hoos waren opgezogen. Volgens het KNMI hadden de windhozen de kracht van Amerikaanse tornado's.
Het noodweer riep herinneringen op aan de ramp die op 10 augustus 1925 Borculo teisterde. Twee jaar na 'de cycloon van Borculo', zoals die wel wordt genoemd, werd het oosten van Gelderland getroffen door zware hozen. In augustus 1950 vielen de bossen op de Veluwe ten prooi aan een zware hoos.
